Herkese merhaba;
Ben Mustafa.
Kocamann Aydogan ailesinin en kücük veliahtı olarak 8 eylül 1997 de dünyaya geldim.Aslında 2 haftam daha vardı dogmak icin ama annem ve babamın kan uyusmazlıgı ve benim sezeryan ile dünyaya gelecegim sebepleri ile dr amcam böyle bir karar almıs.Canakkale özel hastahanesinde,Drum Levent Özcer in yardımı ile dünyaya gözlerimi acıvermisim.Annem bebekliğimi cok güzel anlatır.Öyle yavaş ve öyle sevimdi bir bebekmisimki.Hic uyanmazmısım,hic aglamazmısım.Burnumu sıkar aglatırlarmıs bazen sesimi duymak icin,gaa diye aglardın der annem aglamayı bilmezmisim yani.Ama karnım acıkınca tutun tutabilirseniz.O zaman ortalıgı yıkarmısım.Seni doyurmak icin hicmücadele vermedim diye anlatır annem.Saatlerini bilir ve o satte aglamaya baslardın,Ben de acıktıgın icin agladıgını bildiğimden dolayı hemen doyururdum der.Hala da öyleyim.Bu konuda kiseye sorun yasatmam.ASgzımın tadını biliyorumderim cevremdekilere.Hele sert patatese(patatas kızartması)bayılırım.Cok huzurlu büyümüsüm.Gülmeyi bilir, aglamayı bilmezmisim.Ben 6 aylıkken riccy martinin go go go sarkısı cok ünlü imis ve ben o ayımda elerimi havaya kaldırıp oyun oynarca döndürerek go go go diye ona eslik edermisim.Simdi de oldugu gibi keyfime cok düskün bir bebekmisim dogrusu.Annem anakucagında otururken bacagının birini bir yana digerini öbür yana atarak keyif catardın der gülerek.Bu keyfime düskünlük emekleme ve yürümemi de geciktirmis.9-10 aylık olmama ragmen hala ana kucagında keyif catmam ve emeklemek icin hic gayret etmemem annemi üzmeye baslayınca o cok sevdiğim koltugum saklanmıs.Annemim cabaları ile sıralamaya ve 15 aylık yürümeye baslamısım.1998 aralıgının ilk günlerinde ilk adımlarımı atmısım.Öyle kocaman bir ailem var ki,bir görseniz.Allah eksikliklerini göstermesin hic birinin.Hepsini de cok seviyorum.Aynı binada amcamlar,dedemler,kuzenlerim hepimiz birlikte yasıyoruz zaten.Annem;sabah bir kaparlardı seni aksam eve geldiğin olurdu bazen,bebegimi özlerdim diye anlatır bunu da.Sülalemizin en kücük ferdi benim dedim ya.Benden sonra olacaka bebek ümidi de yok.Benden sonraki en kücük kuzenim de su an 15 yasında.Herkesin bebek özlemi icinde oldugu bir dönemde dünyaya geldiğim icin fazlaca kıymetliyim anlayacagınız.Ama sadece ailemizin mi.Galiba uslulugumun da bunda payı var olsa gerek ki komsularımdan da özel davetler alıyroum biliyormusunuzMustafa oynamaya gelsin,mustafa kahvaltıya gelsin diye hergün birileri davet eder beni.Böyle sanslı bir cocugum iste.Bu kadar sevgi herkese nasip olmasa gerek.1 yıldır evimi daha cok sever oldum ama.Düztabanlıgımdan dolayı yürümeyi cok sevmemem ve elektroniklere olan merakım evimi daha cok sevmeme neden oldu.Simdi daha cok arkadaslarım bize geliyor.Annem bu konuda cok anlayıslı.Her gün bir sürü cocuk geliyor evimize.kimi istersem hemen cagırıyor.Bazıları cok yaramaz olup evimizi cok dagıtabiliyor ama annem hic kızmaz.İnternette sörf yapmayı cok seviyorum.Cocuk siteleri arasında gezmeyi.Hele oyunlar oynamaya bayılıyorum.Tam bir Harry potter hayranıyım.Filmlerini ezberleyene dek izledim.İste ben buyum.Size anlatmak icin aklıma gelenler bunlar...Daha sonra aklıma gelen seyler olursa yazıma ekleyecegim.Herkesi cok seviyorum.Mustafa...
NOT:Acele yazıldıgı icin imla hataları ve düsük cümleler olabilir.bunları düzeltmeyi yazar arkadaslarımızdan rica ediyorum.cümleleri de degistirebilirler.icerik belli zaten.Bu yazıyı diledikleri gibi süsleyebilirler.Sevgilerimle.