ÇALIŞAN ANNELER "ben çalışmak istemiyorum " diyen,benimle aynı görüşü paylaşan var mı

[miskokulum]

ben çalışan bir anneyim.4 yaşında şeker bir kızım var ve hep onun yanında olmak istiyorum yani kısacası çalışmak çok zor benim için ........ ama çalışmaz evde oturursam beraberinde gelecek sıkıntılarla kızımın mutlu bir çocuk olmasını sağlayamamaktan korkuyorum,çünkü ben mutlu olursam ancak onuda mutlu edebilirim....
her sabah işe giderken uyanıp " annecim bugün işe gitme ne olur demesi " beni mahvediyor.
tek çalışan anne be değilim biliyorum peki siz çalışan anneler sizler nasıl çıkıyorsunuz bu bunalımın içinden...??????????

[mer_ve]

daha küçükken bunalıma giriyordum ben.şimdi suçluluk duymuyorum...

[D!LéK]

sizin kızınız 4 yaşında daha benim oğlum bile 8 yaşında aynı şeyleri söylüyor gitme ne olur ama gitmek zorundayım en yakın olayda cuma günü okulda anneler günü için öğretmene yapılan kutlamada benim oğlum yanında olamadığım için çok ağladığını duydum üzülmüş evalt işte ne kadar anlatsamda anlamak istemiyor neden onların anneleri çalışmıyor diye soruyor ve bende çalışmak istemeyen ama maddiyat yüzünden çalışmak zorunda kalan bir anneyim

[miskokulum]

kaç yaşında şimdi

[miskokulum]

haklısın ama bu ileride büyük bir kopukluk yaratmayacak mı çocuğumuz ile aramızda en büyük korkum bu....
bana kızıyorlar çocuğun için çalışmak mücadele etmek zorundasın diyorlar fakat bu çok üzücü.
bir çocuğa annesinden başka kimse aynı sevgiyi veremez.
önemli olan ayırdığınız zamanda ,pylaştığınız şeylerdir diyor doktorlar kaliteli zamandan bahsediyorlar.
ALLAH aşkına hangi az zamanda paylaşılan şeyler söylermisiniz iş,eş,ev,çocuk ve kendimiz kime zaman kalıyorki.........

[mer_ve]

4 yaşında

[seyda&oguz]

kucukte olsa buyukte olsa aynı seylerı yasıyoruz ınan ..ama yapıcak bısı olmadıgı ıcın anlatıyurz sole bole dıye.ogun ıkna oluyorlar ertesı gun sabah aynı seylerı tekrar yasıyoruz .
benım oglum 4 yasında ıkı senedır calısıyorum neredeyse ama her sabah anne gıtme yada cabuk gel fasla durma gıbı laflarla ugurlanıyorum evden..
alıslırmı bu duruma onun ıcın bısı dıyemıcem ama kendı adıma solım ben hala alısamadım yavrumu evde bırakıp ıse gıtmeye...

[miskokulum]

suçluluk değil benimki belki de imkansızlık ve çaresizlik ,onu yeterince sevememek ,en güzel zamanlarında yanında olamamak bunları nasıl aşıyorsunuz peki

[D!LéK]

miskokulum yazdı:
haklısın ama bu ileride büyük bir kopukluk yaratmayacak mı çocuğumuz ile aramızda en büyük korkum bu....
bana kızıyorlar çocuğun için çalışmak mücadele etmek zorundasın diyorlar fakat bu çok üzücü.
bir çocuğa annesinden başka kimse aynı sevgiyi veremez.
önemli olan ayırdığınız zamanda ,pylaştığınız şeylerdir diyor doktorlar kaliteli zamandan bahsediyorlar.
ALLAH aşkına hangi az zamanda paylaşılan şeyler söylermisiniz iş,eş,ev,çocuk ve kendimiz kime zaman kalıyorki.........

dedim ya bende üzülüyorum ama daha çok beni böyle özel günlerde yanında olamamak üzüyor zamanla herşey rayına oturuyor mesela ben akşam eve gidince oğlum uyunana kadar hiç birşey yapmam onunla vakit geçiririm 1 saat 2 saat neyse
hafta sonuda ilk önce gene o gelir evi bile gece temizlediğimi bilirim yani mümkün oldukça yapılacak işlerini ertele yemek vs. ufaklık uyuduktan sonra yap evet sende bende yoruluyoz ama bana göre bundan başka çıkar yol yok tabi bu aradada koca bebekleide unutmamak lazım

[miskokulum]

zeynep olmadan önce çalışmamayı asla ve asla düşünmezdim.
ama o olunca dünyam değişti sanki.evde kuru ekmek yemeğe razı olup ( yani bir delilik yapıp) işten ayrılmayı çok ama çok fazla düşünmeye ve etrafıma üzüntü yaymaya başladım herkesi mutsuz eder oldum.........