Eşim bakar ilk etapta, çocuklar da destek olur ama onlar yoksa annem gelirdi..
Evin tüm işlerini yapar, alışverişe gider, yemekleri hazırlar, soframızı kurar, hepimizi doyururdu.
Hasta bakardı aynı zamanda.. Hepsine birden yetişirdi ve hepsini de layığıyla yapardı..
Annem gittikten sonraki ilk hastalığımda artık annesiz olduğumu iliklerime kadar hissetmiştim.
Ondan başka kim gelip bana bakacaktı onun gibi..
Yalnızlık, yapayalnızlık hissi gelmişti...
Ama iki ablam onun yerini doldurmaya çalışıyorlar artık.
Birkaç gündür hastayım, grip, sinüzit, öksürük hepsi birden geldi..
Evde işler var, yemek yok..
Ablam koştu imdadımıza.
Alışverişi yaptı, yemekleri de. Evdeki eksiği gediği giderdi. Yapmayı planladığım ama tembellikten yapamadığım işlerime el attı Bir araba laf saydı tabii
Artık ben de daha düzenli olmaya söz verdim ona
İnsanın içini ısıtıyor başında bir büyüğünün olması. Annem olmayacak kimse ama onun kadar yanımdalar...
İhtiyaç olmasın ama hayatınızdaki büyükleriniz, kardeşleriniz uzun ömürlü olsun, sağlıklı yaşasınlar inşallah