Büyük oğlumda bir süredir dikkatimi çeken bir şey var.
Örneğin, okuldan geldikten sonra meyve isteyip istemediğini soruyorum, ya da başka bir şey, "Hayır" diyor. Tamam diyorum, hemen ardından soruyor: "Üzüldün mü?"
Bunu çok içten söylüyor, sanki ben üzülsem onun canı yanacak..
Ya da, yaptığı bir davranışı eleştiriyorum, üzerinde konuşuyoruz, ardından hemen soruyor: "Benimle konuşmuyor musun?" Böyle bir cümleyi benden hiç duymamasına rağmen.
Bir süredir ufak tefek farklı düşündüğümüz konularda da karşılaşıyorum bu tür cümlelerle.
Bu konuyla ilgili elbette ki uzun uzun konuşuyoruz.
Bu akşam da soruyorum, ben yemek yaparken yanıma geldi sohbet ediyoruz, ben bir ara "Ödevini yapmayı düşünmüyor musun oğlum?"
"Şimdi değil anne..Üzüldün mü?"