Hic iyi degilim ben...
Minik oglumun savunmasiz gozlerine her baktigimda, sanki icime bir ates dusmus gibi yaniyor, biryerlerim kaniyor.
Kucagima aldigimda kafasi sabitken aniden kayivermesi beni mahvediyor. Parmaklarimi minik ellerinin arasina alinca,sanki bana birseyler soyluyor gibi.
Cesaretlendiriyor, ben gucluyum bunlari da atlatacagim diyor sanki.
Abilerinin saglikli bir sekilde evin icinde kosusturdugunu gordugumde, aglamaktan sismis gozlerim, yagiz'a cevriliyor.
Ya diyorum sonra, ya yavrum hep boyle hareketsiz bir sekilde kalirsa ben nasil yasarim diyorum sonra...
Kas gevsekligi ve motor gelisinin yavas oldugu tanisi konuldu minik ogluma dun biliyorsunuz, ya n'olur bana birseyler soyleyin, iyi olacak diyin, o da diger saglikli bebekler gibi kosup oynayacak diyin, cok kotuyum ben...
Hicbir soz teselli etmiyor.
Bogure bogure aglamaktan baska..
Tamam testleri temiz cikacak boyle hissediyorum.
Ama bu kas gevsekligi malesef vucudun denge saglayabilmesi icin cok onemli bir eksiklik.
Ve Yagiz bunun eksikligini hep yasayacak.
Fizyoterapi tamamiyle ise yarayabilecek bir metod degil malesef.
Ve ben yavas yavas oluyorum sanki, cok zormus cookkk...
Bunlari neden yazdigimi da bilmiyorum arkadaslar ama bu nasil bir kabus, cok yakiyor canimi..
Alıntı Yaparak Cevapla
