Hep yapmak ıstedıgım ama bı turlu yapamadıgım sey
Cok bunalmıssam kendıme ugras bulurum
aslında bence senın yaptıgın dogru
bıraz hava almak ınsanı rahatlatır ozellıkle denız kenarı
eger o ortamda kalırsan sınırın daha cok yukselıyor
Hep yapmak ıstedıgım ama bı turlu yapamadıgım sey
Cok bunalmıssam kendıme ugras bulurum
aslında bence senın yaptıgın dogru
bıraz hava almak ınsanı rahatlatır ozellıkle denız kenarı
eger o ortamda kalırsan sınırın daha cok yukselıyor
ben eve sığamıyorum ki..derensima yazdı:
Hep yapmak ıstedıgım ama bı turlu yapamadıgım sey
Cok bunalmıssam kendıme ugras bulurum
aslında bence senın yaptıgın dogru
bıraz hava almak ınsanı rahatlatır ozellıkle denız kenarı
eger o ortamda kalırsan sınırın daha cok yukselıyor
çıkıp gitmem şart yani.
öyle hissediyordum gittiğim zamanlarda.
şimdilerde birşeyler izleyip kafamı dağıtmaya çalışıyorum.
ama tepedeki tas atarsa yine giderim.
yani yine olsa, yine yaparım, pişman değilim
kafayı dağıtmak için en iyi yol sanırım film ya da tv izlemek.
kitap okuyamam mesela..
konsantre olamam.
ama izlerken, belki ilk beş dakikada hala olan bitenle savaşıyor zihnim ama sonrasında bir bakıyorum izlediğime kapılmış gitmişim.. gayet sakinleşmişim falan..
sessiz, hiç bir şey yapmadan duruyorsam ooooo....
iyice kabarır öfkem..
eskiden çok yapardımm, son zamanlarda da teşebbüs ettim ama kocamın engeline takıldım bi kaçkere
hiç gitmedim.gidecek duruma gelirsem dönmemekten korkarım.
Yok hiç yapmadım, o noktaya gelirsem dönüşüm olmaz herhalde. Hem istersem yanıbaşımdakine bile kilometrelerce uzak olabilirim...
Ayy felaketmiş :lough:
Yalnız benim de sağ elimde fincan varken saatime baktığım (sağıma takıyorum) çok zaman olmuştur , bir de göğüs cebime bir şeyler doldurup sonra da öne doğru yere eğildiğim.
Çocukluğumda Fransa'da bir ailenin evinde misafirim. Evlerinden çıkarken gizlice yanımda getirdiğim leblebiyi göstermeden dışarı çıkacağım, ayakkabımı giymek için bir eğildim tüm leblebiler evin girişinde :lough:
Seni çok iyi anlıyorum. Eşim benim vahşiliğimi bildiği için gitsin çıksın diye bakar zaten. Kızdığım zaman iyi oluyor.
Şimdi de çocuklara kızdığımızda kendimizi bir restauranta atıyoruz iyi geliyor.
Bu terketmek değil bence arkadaşlar, biraz ortam değiştirmek, temiz hava almak, ortamdan uzaklaşıp olayları farklı gözle analiz etmek, kızdığı şeye bir müddet sonra yumuşamış, gevşemiş, pozitif gözle bakarak geri dönmek çok iyi oluyor.
Ayrıca eşine kızmışsan ayrı yatakta yatmanın da bir mahsuru yok bence çünkü erkekler ciddi şekilde düşünmeyi ancak yumurta kapıya dayanınca yapıyorlar ve ancak o zaman özür diliyor eşekliklerini anlıyorlar.
Senelerdir aynı şeyi duyarım:
Senin ceketin hep hazır.
evdekileri gonderiyom.
bi tek evde tek basinayken sakinlesebiliyom.
tabi' bu durumda cocuklarin uyku saatini falan goz onunde bulundurmam gerekiyo dellenmeden once, o yuzden genelde bikac ayda bir hafta sonlari geliyo heyheyler... evde cocuk iste cocuk sesi istikhah haddini doldurdugu zamanlar.
ortakoy sahil yakin olsaydi belki durum degisirdi!