Merhabalar;
Kızımın bir yaşını kutlamamıza neredeyse günler var...
Çok neşeli,çok çok sosyal,hareketli ve bir bebeğin olabileceği maksimum dozda güleryüzlü bir bebek benim küçük kızım...
Ama sözkonusu ben olunca ve de uykusu, kızımın bu sıcak ve meleksi yanı gidiyor bambaşka bir bebek oluyor.Sürekli yüksek tonda cırıldayarak bağıran,hıçkırıklarla içlenerek ağlayan bir bebek geliyor karşıma..
Doğumdan beri çalışmıyor olmam dolayısıyla sürekli beraberiz oyunlar oynuyoruz konuşuyoruz onu ihmal etmiyorum.Çok sık gezilerimiz,alışveriş ve arkadaş tatillerimiz oluyor.Bir çok insanla hemen kaynaşıyor kendi kendine de oynadığı oluyor.
Ve aslında 9.ayımıza dek herkesin hayret ettiği bir çocuklu aile profili çiziyorduk biz.Biz değişmedik ama ne olduysa 9.aydan sonra huyu 180 derece değişti kızımın ve ben ilk zamanlar dişe bağladım.
Geceleri ve gündüzleri yarım saat aralıkla uyanmaları hala sık sık oluyor.Bazen bir saat uyusa ve ben biraz nefes alsam diye gözünün içine bakıyorum ama ancak yarım saat sürüyor.Olay artık diş sıkıntısı aştı diye düşünüyorum.Sütten kesmeyi dahi düşündüm.Kendi yatağında uyuyan,uyurken sadece kucağıma yatıp başını bana yaslayan bir bebek ama uykuları o kadar sık bölünüyor ki (ben bu satırları yazana dek iki kez uyandı)son aylarda %50 uykusunu kucağımda alır oldu.
Mutfakta,banyoda hatta yan odada bulunmam bile canını acıtıyormuşcasına ağlamasına yada bağırmasına yetiyor.
Sinirlerimin yıpranması,bazen ondan duygusal uzaklaşmalarımın bana verdiği suçluluk hissine son bir aydır babamızın sabrının taşması da eklendi.O da haklı ,işten geliyor yardımcı olmaya çalışıyor onda da durmuyor ve sürekli yatana dek huzursuz,beni isteyen ve ben aklına esince inanılmaz çığlıklar atan bir bebek kızımızın bizi alıştırdıklarının çok tersinde.
Bu konuda hiç bir şey yapamıyorum çünkü durmuyor o ruh haline bürününce.Geceleri emziği düşünce bile ayağa kalkıp bağırıyor.
Doğal olarak laf anlatamıyorum bağırmam sadece ben de ve babamızda stres yaratıyor.Uzmanlar''olur böyle''diyor doktorumuz da ''olacak o kadar''dedi.İnsanlar bu tür duygu ve olumsuzlukları çok fazla yadırgıyor belki haklılar ama nedensizce bağıran bir bebek insanda tahrip edici bir etki yapıyor.Ne yapabilirim ve desteğe çok fazla ihtiyacım var.Eşimle de ilk yoğun tartışmamızı bunların sonucu doğan stresle yaşadık ve gerginliğime ortak hatta derman olacak her türlü bilgiye minnettar kalacağım...Lütfen neler yaşadığınızı ve eğer yaşadıysanız benzer duygularınızı paylaşır mısınız ....