yok böyle birşey!
bu mantıkla cocuk yapılmasını cocuga yapılabilecek en büyük kötülük olarak görüyorum..
evlilik kötü...kavga gürültü var..durulamıyorlar bir türlü..
sağdan soldan baslıyorlar söylenmeye.."bir cocuk yapsalar aslında.. birbirlerine ne kadar baglar..evlerine nese getirir"
evet çocuğun birleştirici özelliği vardır..evin neşe kaynagıdır ama nese vermek icin neseli ve huzurlu bir ortama gelmiş olması gerekir..
onun boyu kaç, kilosu kac ki calkantılı bir evliliği sakinleştirsin? minicik omuzlarına yüklenecek ağırlık mı bu?
ayrıca cocuk, hep derim sakin bir ruh haline sahipseniz yapılmalı..onceki forumda yazmıstım tamamen hazır hissedince diye..
cocuk güzeldir ama eger ruhunuz gel git yasamakta ise -herhangi bir sebepten- çocuk o gel gitlerin hem sayısını hem siddetini artıracaktır..
bizim evliliğimiz rayına girdiginde, artık birbirimizle kavgamızı bitirdiğimizde, sakinleşip duruldugumuzda cocuga karar verdik..
buna ragmen annem hep derdi..siz kavga etmezdiniz ipekten sonra herseye parlar oldunuz..
ipeği banyo yaptırıyoruz mesela,
dialoga bakın;
-düzgün tutar mısın şu cocugu!
-tutuyorum ya!
-kulagına su kacacak şimdi! al işte bak gözüne köpük girdi! tutamıyorsun işte!
-hırrrr
bu en basiti
diyecegim su ki..çocuk güzeldir, iyidir hoştur..ama kötü giden bir evliliğin asla kurtarıcısı olamaz..
işler daha da sarpa sarar..
belki ucunda ayrılık olan bir ilişkiyse..ayrılık oldugunda dul bir kadın olmanın yanında cocuklu dul bir kadın olursunuz ve yasamla savaşınız ikiye katlanır..