Almanya'da eski Berlin duvari ile ilgili guzel bir hikaye:
Duvar tarihin dalgalari tarafindan yikildigi zaman, cevrede oturan aileler onun bir parcasini alip evlerinde saklama fikrini anlamli bulmuslar. Boylece yasamlari boyunca pencereden her baktiklarinda gordukleri o tuhaf seyin kucuk bir anisina sahip olabilecek, gecmisin somut bir kanitini gosterebileceklermis torunlarina. Yasli bir karikocanin payina da ustunde yazi olan bir parca dusmus(bilindigi gibi, duvarin Bati'ya bakan yuzu renkli duvar yazilariyla susluydu. Kentin ozgur tarafinda yasayan gencler yillar boyunca bu utanc anitinin ustune kardeslige ve birlesik Almanya'ya duyduklari ozlemi yazmislardi). Yasli karikocayi sasirtan, kendi parcalarindaki sozcuklerin yabanci bir dilde olmasiymis. Bunun hangi dil oldugu ve ne yazdigi hakkinda en kucuk bir fikirleri yokmus. Yine de sevgiyle saklamislar parcayi, kutsal bir emanet gibi uzerine titremisler.Anlamini cozemedikleri yazinin ne demek istediginiyse,yillar sonra evlerine gelen bir arkadaslarinin Turkce bilgisi sayesinde kesfetmisler:
"Yetmis ikiye bir tertip Samsunlu Nuri kimseyi yatağa atmadan bu diyarlardan gidiyor...."