Merhabalar,
3,5 yaşında bir oğlum var. Çok geç konuştu. Şimdi de susmuyor. Allah susturmasın ama bazen öyle anlar oluyor ki "oğlum sus bir dakika" diyorum. Sonra da pişman oluyorum. Konuşsun diye bekledin şimdi de sus diyorsun diye. Bazen de öyle laflar ediyor ki nerden öğrendi şaşırıyorum. Hele bir de 2 aydır anaokuluna gidiyor. Ne küfürler ne deyimler .....
Fotokopi makinası gibi bu çocuklar; farkında bile olmadan kullandığınız bir kelimeyi günler sonra size iade edebiliyor.
Aslında böyle bilmiş bilmiş konuşması bazen hoşuma da gidiyor. Abartmasın diye ona belli etmeden gülüyorum. Çok yorgun olunca da "sus" diyorum. O zamanlarda kendimi kötü anne gibi hissediyorum. Çocuk büyütmek çok zormuş. Annemi babamı şimdi daha bir seviyorum
bye