uzun bir zamandır hayatın inişli çıkışlı, virajlı, engebeli yollarında araba sürmeye çalışıyodum...güzeldi bazen, bazen yorucuydu, bazen üzücü..son zamanlarda hayatı kacırarak sürüyodum arabayı...kimseyi gormeden, yola odak..
deli miyim ne?
ama indim arabadan...
ne inicem, çıkıcam, viraj falan..
yürümeye karar verdim artık..
bütün çiçeklerin kokusunu duyarak, renk skalasında tek renk atlamadan, eski yeni dostlara selam vererek, uğrayıp her birine hal hatır sorarak yürümeye devam edeceğim...
üstümde olur da ölü toprağından kalan bir iki toz zerresi görürseniz onu da bi hüfleyiverin de uçup gitsinler..
izleyici olup beni okuyan eski dostlar, yeni katılanlar..
ben buradayım..
yürürken görücem hepinizi, konusucaz, sohbet edicez..
merhabalar...