evlendıkten sonra anne ve babamın bana karsı olan tavırları oldukca degıstı.Sızın aılenızle suankı ılıskınız nasıl merak ettım. benmı abartıorum?

evlenelı onaltı ay oluyor. aılem esımı sever bı problemımız yok o konuda.ben evın en kucuk cocuguydum dıger dort kardesımle aramda oldukca fazla yas farkları var. bekarlık zamanlarımda sankı evın tek evladı gıbı muamele goruyordum ama yınede sımarık bı cocuk degıldım. hastalandıgımda annem ve babam seferber olur basımdan ayrlmaz, bısey ıstedıgımde hemen yerıne getırılırdı.bana karsı olan ılgılerının herzaman farkında oldum ve her fırsatta onlara mınnettar oldugumu haklarını odeyemıycegımı belırttım.ama evlendıgımden berı sankı bu saltanat elımden alındı ve baskasına verıldı. annem dıger kız annelerı gıbı artık zor anlarımda yanımda olmuyor. ve sankı kasti yaptıgı bısey bu.ufak tefek olaylarda dııl bunlar. bıkac ornekle mesela kayınpederımı kaybettıgımızde ben dokuz aylık hamıleydım esım sehırdısına cıkmak zorunda kaldıgı ıcın ben 4 gun kadar evımızde yalnız kaldım.karnım burnumda ve salya sümük bir halde.birdigeri hastanenın sancı odasında dogum sancılarımı cekerken annem arkadaslarıyla cay partısıneydı.ve daha bunu gıbı bıcok sey. annemın genel tavırları bu dııldır.mesela benden 13 yas buyuk ablama karsı boyle dııl.(kıskanclıkmı yapıorum ne?) en ufak bısey oldugunda solugu yanında alır,müthis telaslanır.

sonuc olarak ben ıkı gundur cok hastayım soguk algınlıgı kulak ve dıs agrısıyla bırlıkte. bebegımle dogru duzgun ılgılenemıorum.bırde hastalıgımı ona bulastırma stresı var.ve yine yalnızım.eşimde cok yogun calıstıgı icin yanımda degil

soruyorum arkadaslar sızce normalmı? evlendıkten sonra sızın aılenızle ılıskınız degıstımı hıc? siz
cocugunuzu zor anlarında yalnız bırakırmısınız yada gerekcenız ne olabılır??