baştan bunun Türk toplumunun kaldırabilecegi bir durum olmadıgının bilincinde oldugumu soyleyeyim.
sonra tartışalım, konusalım diye diyeceklerimi diyeyim
şimdi,
evlilikler çeşitli.
bir kısım çok mutlu, kocadan, kadından yana, ailelerden yana, madden, manen butun taşlar yerli yerinde.
bu sorunsuz evlilik.
bir kısım, evinde mutlu ama aileler zehirliyor, bir şekilde evliliği devam ettirmeye cabalıyorlar.
bu az sorunlu evlilik.
bir kısım madden varlıklı, manen bosluk içinde.
cocuklar var, hersey tıkırında, yedikleri onlerinde yemedikleri arkalarında, özgürce gezip dolaşabilen, sosyal anlamda sorun yaşamayan bir ortamdalar.
amma ve lakin, kadın-erkek birbirleri için olmadıklarını anlıyorlar.
evet aşkla evlendiler ama bitti. cunku eş degillerdi. ya da oyle olduklarını sandılar ama binbir sebeple torpulendi bitti.
evde sorun yok. kavga dovus yok.
kadın ya da erkek duygusal patlamalarını içlerinde yaşıyorlar.
cocuk için, rahatlık için, huzur için, sorun olmadıgı için devam ediyorlar.
ha bu arada birbirlerini cok seviyorlar. saclarının teline zarar gelsin istemiyorlar..
ama bu kadın-erkek, genç.
aşk, ilgi, özel hissettirilmek, önemsenmek, erkek kadın tarafından, kadın erkek tarafından varlıgı için mutluluk duyuldugunu gormek istiyorlar.
hissetmek istiyorlar...
şu ogretiliyor ve yapılıyor zaten.
bak cocukların var, adam dovmüyor, sovmüyor, evine baglı, sorumlulugunu biliyor, napacaksın baska biri de aynı hale gelecek. hayatta asktan daha degerli seyler var.
evet bu dogru.
ama kadın ya da erkek olmak gibi bir gerçek de var.
cocuklar için, sadece insan sevgisi icin kadınlıktan ve erkeklikten vazgeçilmesi isteniyor...
sıkı durun...
acık evlilik diye bir kavram var..
hani insani ilişkimiz sursun, cocuğum huzurlu bir ortamda olsun ama ben de erkekliğimi-kadınlıgımı yaşamak istiyorum.
hele ki eşler arasındaki tensel temas bitmisse, birbirlerine duydukları sadece dostane bir sevgiyse, ayrılık durumunda cocuklar maddi manevi hırpalanacaklarsa, herkesin evlilik içinde kendi hayatını yaşama hakkı olabilir mi?
bosansınlar ne halt edeceklerse etsinler degil mi..
ama bosanmaları icin ortada oyle gorunen bir sebep yok, yani cocuğa yansıyan..
dikkatinizi yogun bir şekilde cekmek isterim:
bu durum sadece cocuğun oldugu durum icin gecerli.
yani cocuk yoksa zaten ne için bekleyeceksin, kim icin? hayat geçiyor..
maddi sıkıntımı? sahip oldugu rahatlık mı?
bosluk o kadar buyuk olur ki bunların hic biri dusunulmez bile..
cocuk için ahlaki boyutu var bu işin.
anne babaya duyulacak saygı var..
evlilik içinde toplumun dışladıgı turden ilişkiler yasamak cocukların ebeveynlerine olan saygılarını ne derece hırpalar?
cocuklar bu durumdan haberdar olmak durumunda mıdırlar?
her taraftan bakarak böyle bir durumu çekiştirebilir miyiz?
diye soracaktım
not:taraftar ya da karsıt oldugum bir konu degil bu.
sadece bir konu.