O gün bugün derken geçtiğimiz haftasonu okuma bayramımız oldu.
Çocukların fazla yorulmayacağı şekilde ama hepsinin de katıldığı güzel bir gösteri izledik. Barış ve 3 arkadaşı English Fun Club'da ingilizce şarkı söyledi. Öğlen arasında da kokteyl ve resim ve seramiktekilerin sergilerini gezdik. Benim oğlan da seramik bölümünde olduğu için ayrı bir zevkle inceledim tabii ki.
Öğretmenin ne kadar önemli olduğunu anladım bu arada. Yuvada iken sevmediği için ağlayarak resim yapardı. Burada ise zevkle yapıyor. Seramik ve de resim öğretmenlerinin söylediklerini duyunca da çok hoşuma gitti. Demek ki oğlumun sevmediği bu dersi sevdirmeyi, hatta en sevdiği haline getirmeyi başarmışlar. Öğretmeni kutladım açıkcası.
Tören sonunda da çocuklarımıza güzel bir hediye verdiler. Boyunlarına da "Artık ben de okuyorum" yazan bir madalya taktılar. Baş köşede asılı şimdi. Çok hoşlarına gitti.
Son sürprizleri ise çok güzeldi. Öğretmenleri ellerine gizlice buket buket çiçek vermiş. Sahneden inerlerken anneciğim diye şarkı söylemeye başladılar. Herkes kendi annesine çiçeğini verdi.
Daha kısa bir süre önce aynı salonda çocuklarımızı öğretmenlerine emanet etmiş heyecan içinde bu sene ne olacak diyorduk. İşte sene sonu geldi bile. Büyüyorlar.
Sonrasında da birkaç veli okulun cafesinin bahçesinde sohbet ettik. O da ayrı zevkli geçti.
Kısacası güzel bir gündü.