Yağmur yağıyor şimdi… sokak lambaları bir bir yandı, bir bir söndü düşlerim.
Yıkımlar mı beni böyle uslandıran ve böyle acımasızca sancı olup saplanan gecelerime?
Ne bir harf var şimdi ne de bir resim aklımda.
İnsanların sahtekar yüzüyle, aynanın karşısında yeniden kendime sahipleniyorum…
Ben hep bana dönüyorum.
Yağmur yağıyor şimdi… Sokaklar boşaldı yavaş yavaş, doldu gözlerim.
Yokluğun mu beni böyle utandıran ve böyle küstahça kış olup kalan baharlarımda?
Bak, hala acılarını gezdiriyorsun Eylül’lerde.
Benim ise, her sonbaharda kanayan bileklerim gülün rengine gölge oluyor durmadan.
Herkes gizler hayatının bir parçasını. Bir parçam hep deniz kıyılarına çekiyor beni.
Bir parçam… ki; o sensin gizlediğim, durmadan ölümlere çağırıyorsun beni.
Bekleme sevgilim, henüz ölmeye gücüm yok…
.esra.