08/04/2006 hani bir gece yatarsın da sonsuzluk olsun istersin.. kapatırsın gözlerini..sımsıkı sarılırsın yastığına ve bir daha hiç uyanmak istemezsin.. çünkü bilirsin..uyandığında kurduğun hayallerin inadına yine en şansız yine en yanlız sen olacaksındır...çünkü bilirsin bu simsiyah günde en az bir kere ağlayacak belki de hiç gülmeyeceksindir... vee..sabah olur.. yorgun gözlerini yine ve bir kere daha açarsın.. doğrulamazsın.. ayaklarında kendini taşıtacak gücü bulamazsın ama ayakta durmalı hatta koşmalısın... ellerin uyuşmuş hiç bir şey tutamazsın ama istenilen her şeyi vermelisin.. kafanın içindeki bomboş beyinle hiçbir şey anlamazsın ama her şeyi detaylarıyla anlatmalısın.. sen kendi vücudunda bir başka beden için her sabah uyanmak zorunda olduğunu bir tokat gibi hatırlarsın.. bilirsinki sen her an bir canavar kadar güçlü..bir melek kadar iyi..bir evliya kadar sabırlı hatta ölümsüz olmalısın.. çünkü sen bir kere değil..iki kere annesin................... bu yazıyı oğlumun rahatsızlığının hat safhada olduğu bir dönemde yazmıştım..paylaşmak istedim.
Alıntı Yaparak Cevapla
Geçmiş olsun...
