Bu akşam Harmanyeri 1915 adlı oyunumuz sergiledik.Müthişti , herkes çok beğendi.Bu derece profesyonel bir çalışma beklemediklerini itiraf ettiler.Daha şimdiden bazı şehirlerde gösteri için teklif aldık
oğlum da izledi beni.Çalışmalara da geldiği için alışıktı her sahneye.Bir sahnede doğum sancıları tutuyor ve ışık kararıyor,Bebek sesi.Arada eşim oğlumu dolaştırdığı için sahne biter bitmez ben fuayede.Benim oğluş, "anne bebek oldu, ınga yaptı..." ya da bi sahnede ağladımsa hemen ardından fuayede " anne niye ağladın " canım yaa...Gece babasıyla geldi.Uyurkken de hep sayıklamış," annenin bebeği oldu" diye...Hazır ağzı da alışmışken ))) ama en güzeli de salon çıktınca en arkalarda kalan eşimi çiçekle görmek oldu.Bu kadar takdirin üstüne bir çiçek de iyi gitti hani))
Heyecandan uyuyamıyorum.Oyundan sonra arkadaşlarla gittik bir yere -yaklaşık 30 kişi-kritiğini yaptık.böylesi güzel bir etkinliğin parçası olmak müthiş bir duygu.İşte böle...Yarın sabah gene okul var.Tilkinin dönüp dolaşıp geleceği yer gene kürkçü dükkanı değil mi?
Ben ve rol arkadaşım
ben ve oyundaki eşim
http://www.annecocuk.com/modules/xcgal/albums/userpics/30082/10466091471.jpg[/img]
tüm youncularla en etkili repliklerimizi söyleyerek çıktık.
VEE MUTLU SON. 5 DK ALKIŞLANDIK...HAKETTİK AMA)