Her çalışan anne gibi bende oğlumu bakıcıya bırakıyorum. Fakat sağlık problemlerimizde olduğundan oğluma daha fazla zaman ayırmak istesemde bazen bu mümkün olmuyor. Hergün vicdan azabı çekiyorum ve oğlumun bakıcısını benden daha çok sevdiğini hissediyorum.Konuşamıyor ama bakıcısı ile beraber olduğumuzda ağlamasıyla onun kucağına gidiyor ve susuyor. Aslında bu olay hem hoşuma gidiyor çünkü ona ben yokken iyi davrandığını düşünüyorum, hemde ben iyi bir anne değilim diye üzülüyorum. Her konuyu böyle düşünmekten birgün kafayı yicem.